Charlotte H.R. Bol
De eerste uitgelichte kunstenaar is Charlotte H. R. Bol. Het team van Ongekend maakte in 2019 kennis met het werk van Charlotte toen zij een sculptuur presenteerde tijdens de expositie lieveling. Hierna heeft zij nog vier maal sculpturen/performances gepresenteerd op exposities van Ongekend. In 2022 was zij de eerste resident in onze ruimte aan de Lucas van Leydenstraat. Hier keerde ze in januari 2023 terug voor een korte werkperiode
Artist statement
Charlotte is a person who is fascinated as much as she is troubled by the consequence and cost of existing.
She tries to translate this struggle with their art. Emphasizing that what is hopeful and valuable to them about being human though will never omit the harshness that lies underneath. She values the light because she knows the dark.
Starting their process with either a question, location, or a grievance they go through a continues rapid cycle of reflection and action as she tries to find that what summarizes the connection of site, situation- and personal context best to be translated into an image through symbolism, repetitive action and material.
The imagery resulting from this translation can be seen as a summary. The story is the entirety from start to image. She like to tell parts of them when people view the summary. The stories can be any length of time: days, weeks, months, sometimes a year, sometimes they happen simultaneous. The entirety of it can be seen as a durational performance
Habitat Lullabies / Wiegelied der Omgeving
“Habitat Lullabies is de werktitel waar ik mijn onderzoeksperiode bij Ongekend mee begon, en de titel voor installatie waarmee ik ben geëindigd.
2 maanden lang heb ik gereflecteerd op de verhoudingen die plaatsvinden binnen mijn praktijk.
Dit heb ik gedaan aan de hand van de ruimte en tijd van deze periode, de gebeurtenissen die zich hierin afspeelde, het materiaal dat ik had en het werk dat ik maakte.
De Habitat is de omgeving; de plaats, de tijd en de dingen die ik hier hierbinnen meemaak. De Habitat is de kadering van een hoofdstuk. Deze zie ik als vraag
De Lullabies zijn de reacties die ik aan de hand van de habitat maak. De inhoudt van de vraag beïnvloed mijn omgang met het materiaal, en uiteindelijk in wat voor medium ik het werk maak. De Lullabies zijn de invulling van het hoofdstuk. Ik zie ze als antwoord
De verhalen die ze samen maken, zijn na het eind van de tijdsperiode hetgeen wat overblijft.
Als je ooit wil weten waarom de WANTED posters er waren, wat er zich in de hoek afspeelde, waarom er een begrafenis was, of hoe het grote beest aan de naam Bambi komt; dan hoef je daar enkel om te vragen.”
Vivarium
“Een vivarium is een ruimte om dieren in te houden en te laten opgroeien.
Vaak gebeurt dit voor observatie of onderzoek.
In een vivarium kan een ecosysteem worden nagebootst, gericht op het dier dat in het vivarium zit.
De condities in het vivarium kunnen dan geregeld worden.” – Wikipedia
In mijn vorige gebruik van de residency ruimte heb ik gekeken naar hoe een ruimte en situaties daar aan gelinkt mijn onderzoek en werk beinvloeden.
Hoe ik elementen meeneem, waarin ik een verhaal vind, en hoe dit tot uiting komt in presentatie.
In de afgelopen periode heb ik mij doelbewuster gespits op de invulling van de ruimte.
Hoe kan je een omgeving creeren die coherent is
Hoe kan je er wezens in laten zijn
Hoe hangt materiaal, kleur, ruimte, plaatsing, richting etc samen.
De samenhang zit niet in het overwicht van één, eerder juist, het moet niet zwaarder wegen, alles in balans, op een pletora van 8 potige wegschalen is waar ik naar streef.
En waar het werk het beste op gedijt.
Wel nog vind ik het lastig hoe ik met een bezoeker omga.
Hoe verhoudt ik met tot die toetreding in een door mij opgezet ecosysteem?
Ze worden er deel van op het moment dat ze de ruimte betreden, hoe moet de overloop ernaartoe?
Dit zijn vragen waar ik verder mee wil gaan